Τα Κούκλια δέχονται μια μέση ετήσια βροχόπτωση γύρω στα 420 χιλιοστόμετρα και πάνω στη εύφορη περιοχή τους καλλιεργούνται αμπέλια (οινοποιήσιμες και επιτραπέζιες ποικιλίες), μπανάνες, όλων των ειδών τα εσπεριδοειδή, τα αβοκάτο, βερύκοκκο, ακτινίδια, ελιές, χαρουπιές, όσπρια, φυστίκια και μεγάλη ποικιλία λαχανικών. Μέσα στα διοικητικά του όρια βρίσκεται και το δάσος Ράντι στα νοτιοανατολικά καθώς επίσης και μέρος του δάσους Ορείτη στα βορειοανατολικά.
Η κτηνοτροφία στην κοινότητα είναι πάρα πολύ ανεπτυγμένη.

Η πολύ καλή γεωγραφική θέση του χωριού καθώς επίσης και οι προσοδοφόρες γεωργικές και κτηνοτροφικές εκμεταλλεύσεις είναι παράγοντες που βοήθησαν στην αξιόλογη πληθυσμιακή ανάπτυξη. Οι κάτοικοι των Κουκλιών το 1881 ανέρχονταν στους 404, που αυξήθηκαν στους 520 το 1921. Το 1946 οι κάτοικοι ανήλθαν στους 791 (437 ελληνοκύπριοι και 354 τουρκοκύπριοι) και το 1973 στους 1110 (613 ελληνοκύπριοι, 494 τουρκοκύπριοι και 3 άλλων εθνικοτήτων) Μετά την Τουρκική εισβολή του 1974 οι τουρκοκύπριοι κάτοικοι του χωριού εξαναγκάσθηκαν από την ηγεσία τους να εγκαταλείψουν το χωριό τους και να μεταφερθούν μαζί με όλους του άλλους τουρκοκύπριους των
ελεύθερων περιοχών, για εγκατάσταση στις κατεχόμενες περιοχές.
Το 1976 οι κάτοικοι των Κουκλιών ήταν 732 που μειώθηκαν στους 681 το 1982. Στην απογραφή του 2001 οι κάτοικοι ήταν 669

Το χωριό βρίσκεται κτισμένο στην τοποθεσία όπου βρισκόταν η Παλαίπαφος, έδρα του βασιλείου της Πάφου, ενός από τα πιο σημαντικά αρχαία βασίλεια της Κύπρου.
Ολόκληρη η περιοχή της κοινότητας περιλαμβανομένου και του χώρου που βρίσκονται κτισμένα τα σημερινά σπίτια του χωριού, αποτελεί σημαντικότατο αρχαιολογικό χώρο. Έχουν γίνει κατά καιρούς ανασκαφές που έφεραν στην επιφάνεια τον περίφημο ναό της Παφίας Αφροδίτης, κατάλοιπα των οχυρώσεων της Παλαίπαφου και διάφορα άλλα κινητά ευρήματα τα οποία βρίσκονται στο αρχαιολογικό Μουσείο που βρίσκεται στο χωριό και στεγάζεται στη μεσαιωνική έπαυλη στα νότια του χωριού.
Το χωριό υπήρχε κατά τα Βυζαντινά χρόνια και πρέπει να αποτελούσε ιδιοκτησία Βυζαντινού αξιωματούχου κουβικουλαρίου. Η λέξη κουβούκλιον σήμαινε νεκρικό θάλαμο, αλλά και τον κοιτώνα των Βυζαντινών αυτοκρατόρων. Οι σωματοφύλακες των Βυζαντινών αυτοκρατόρων που φρουρούσαν τον αυτοκρατορικό κοιτώνα ονομάζονταν κουβικουλάριοι και συχνά τους παραχωρούσαν τεμάχια γης στις επαρχίες ως ανταμοιβή για τις υπηρεσίες που πρόσφεραν. Τέτοιος κουβικουλάριος πιθανότατα έγινε κύριος του χωριού και ονομάστηκε Κου(βού)κλια. Συνεπώς αν τα Κούκλια δεν αποτελούσαν ιδιοκτησία κουβικουλάριου θα πρέπει να αποτελούσαν εξοχικά καταλύματα άλλων Βυζαντινών αξιωματούχων.

Το χωριό εξακολουθούσε, μέχρι και την περίοδο της Φραγκοκρατίας, να ονομάζεται Κουβούκλια, αντί του συντομευμένου Κούκλια. Ο Ντε Μας Λατρί αναφέρει ότι κατά την περίοδο της Φραγκοκρατίας το χωριό ήταν μεγάλο βασιλικό κτήμα στο οποίο εκαλλιεργείτο ζαχαροκάλαμο. Το ότι το χωριό αποτελούσε σημαντικό φέουδο αποδεικνύεται και από την μεγάλη μεσαιωνική έπαυλη των Κουκλιών.

Κατά την περίοδο της Τουρκοκρατίας τα Κούκλια θα κατασχεθούν από τον νέο κατακτητή και θα αποτελέσουν τσιφλίκι.

Σήμερα τα Κούκλια είναι μια ακμάζουσα κοινότητα. Η είσοδος του χωριού από τον κύριο δρόμο είναι φυτεμένη με φοινικιές και προσδίδει ιδιαίτερη ομορφιά. Οι δρόμοι του χωριού καθαροί και προσεγμένοι, φέρνουν τον επισκέπτη στην κεντρική πλατεία του χωριού, πού βρίσκεται και η εκκλησία του Αποστόλου και Ευαγγελιστή Λουκά. Οι κάτοικοι του χωριού διακρίνονται για την ευσέβεια και τον σεβασμό τους προς τα ιερά. Γύρω από το χωριό υπάρχουν είτε παρεκκλήσια είτε ερείπια παρεκκλησιών τα οποία μαρτυρούν την ευσέβεια των κατοίκων.

Στο χωριό υπάρχει περιφερειακό Δημοτικό Σχολείο στο οποίο φοιτούν τόσο οι μαθητές των Κουκλιών όσο και μαθητές από το διπλανό χωριό Νικόκλεια. Επίσης εδρεύει αστυνομικός σταθμός, υγειονομικό κέντρο και κυβερνητικό φυτώριο. Στην πλατεία του χωριού υπάρχουν αρκετά καφενεία και ταβέρνες που προσφέρουν πλούσια φαγητά και διασκέδαση.

Η ραγδαία τουριστική και οικοδομική ανάπτυξη, τα αρχαιολογικά ευρήματα της περιοχής, η Πέτρα του Ρωμιού, ο μύθος της Αφροδίτης, η απλόχερη φυσική ομορφιά της περιοχής, ο μοναδικός συνδυασμός του βουνού με την καταγάλανη θάλασσα, δίδουν στο χωριό των Κουκλιών μια μοναδικότητα που δεν μπορείς να βρεις αλλού.

Τα Κούκλια είναι χωριό της επαρχίας Πάφου και απέχει 16 περίπου χιλιόμετρα από την πόλη της Πάφου. Είναι κτισμένο σε μέσο υψόμετρο 85 μέτρων, στην παράκτια πεδιάδα της Πάφου, βόρεια του κεντρικού αυτοκινητόδρομου Λεμεσού – Πάφου, όπου κατά τη μυθολογία αναδύθηκε η θεά της ομορφιάς και του έρωτα, Αφροδίτη.

Τα Κούκλια δέχονται μια μέση ετήσια βροχόπτωση γύρω στα 420 χιλιοστόμετρα και πάνω στη εύφορη περιοχή τους καλλιεργούνται αμπέλια (οινοποιήσιμες και επιτραπέζιες ποικιλίες), μπανάνες, όλων των ειδών τα εσπεριδοειδή, τα αβοκάτο, βερύκοκκο, ακτινίδια, ελιές, χαρουπιές, όσπρια, φυστίκια και μεγάλη ποικιλία λαχανικών. Μέσα στα διοικητικά του όρια βρίσκεται και το δάσος Ράντι στα νοτιοανατολικά καθώς επίσης και μέρος του δάσους Ορείτη στα βορειοανατολικά.
Η κτηνοτροφία στην κοινότητα είναι πάρα πολύ ανεπτυγμένη.

Η πολύ καλή γεωγραφική θέση του χωριού καθώς επίσης και οι προσοδοφόρες γεωργικές και κτηνοτροφικές εκμεταλλεύσεις είναι παράγοντες που βοήθησαν στην αξιόλογη πληθυσμιακή ανάπτυξη. Οι κάτοικοι των Κουκλιών το 1881 ανέρχονταν στους 404, που αυξήθηκαν στους 520 το 1921. Το 1946 οι κάτοικοι ανήλθαν στους 791 (437 ελληνοκύπριοι και 354 τουρκοκύπριοι) και το 1973 στους 1110 (613 ελληνοκύπριοι, 494 τουρκοκύπριοι και 3 άλλων εθνικοτήτων) Μετά την Τουρκική εισβολή του 1974 οι τουρκοκύπριοι κάτοικοι του χωριού εξαναγκάσθηκαν από την ηγεσία τους να εγκαταλείψουν το χωριό τους και να μεταφερθούν μαζί με όλους του άλλους τουρκοκύπριους των
ελεύθερων περιοχών, για εγκατάσταση στις κατεχόμενες περιοχές.
Το 1976 οι κάτοικοι των Κουκλιών ήταν 732 που μειώθηκαν στους 681 το 1982. Στην απογραφή του 2001 οι κάτοικοι ήταν 669

Το χωριό βρίσκεται κτισμένο στην τοποθεσία όπου βρισκόταν η Παλαίπαφος, έδρα του βασιλείου της Πάφου, ενός από τα πιο σημαντικά αρχαία βασίλεια της Κύπρου.
Ολόκληρη η περιοχή της κοινότητας περιλαμβανομένου και του χώρου που βρίσκονται κτισμένα τα σημερινά σπίτια του χωριού, αποτελεί σημαντικότατο αρχαιολογικό χώρο. Έχουν γίνει κατά καιρούς ανασκαφές που έφεραν στην επιφάνεια τον περίφημο ναό της Παφίας Αφροδίτης, κατάλοιπα των οχυρώσεων της Παλαίπαφου και διάφορα άλλα κινητά ευρήματα τα οποία βρίσκονται στο αρχαιολογικό Μουσείο που βρίσκεται στο χωριό και στεγάζεται στη μεσαιωνική έπαυλη στα νότια του χωριού.
Το χωριό υπήρχε κατά τα Βυζαντινά χρόνια και πρέπει να αποτελούσε ιδιοκτησία Βυζαντινού αξιωματούχου κουβικουλαρίου. Η λέξη κουβούκλιον σήμαινε νεκρικό θάλαμο, αλλά και τον κοιτώνα των Βυζαντινών αυτοκρατόρων. Οι σωματοφύλακες των Βυζαντινών αυτοκρατόρων που φρουρούσαν τον αυτοκρατορικό κοιτώνα ονομάζονταν κουβικουλάριοι και συχνά τους παραχωρούσαν τεμάχια γης στις επαρχίες ως ανταμοιβή για τις υπηρεσίες που πρόσφεραν. Τέτοιος κουβικουλάριος πιθανότατα έγινε κύριος του χωριού και ονομάστηκε Κου(βού)κλια. Συνεπώς αν τα Κούκλια δεν αποτελούσαν ιδιοκτησία κουβικουλάριου θα πρέπει να αποτελούσαν εξοχικά καταλύματα άλλων Βυζαντινών αξιωματούχων.

Το χωριό εξακολουθούσε, μέχρι και την περίοδο της Φραγκοκρατίας, να ονομάζεται Κουβούκλια, αντί του συντομευμένου Κούκλια. Ο Ντε Μας Λατρί αναφέρει ότι κατά την περίοδο της Φραγκοκρατίας το χωριό ήταν μεγάλο βασιλικό κτήμα στο οποίο εκαλλιεργείτο ζαχαροκάλαμο. Το ότι το χωριό αποτελούσε σημαντικό φέουδο αποδεικνύεται και από την μεγάλη μεσαιωνική έπαυλη των Κουκλιών.

Κατά την περίοδο της Τουρκοκρατίας τα Κούκλια θα κατασχεθούν από τον νέο κατακτητή και θα αποτελέσουν τσιφλίκι.

Σήμερα τα Κούκλια είναι μια ακμάζουσα κοινότητα. Η είσοδος του χωριού από τον κύριο δρόμο είναι φυτεμένη με φοινικιές και προσδίδει ιδιαίτερη ομορφιά. Οι δρόμοι του χωριού καθαροί και προσεγμένοι, φέρνουν τον επισκέπτη στην κεντρική πλατεία του χωριού, πού βρίσκεται και η εκκλησία του Αποστόλου και Ευαγγελιστή Λουκά. Οι κάτοικοι του χωριού διακρίνονται για την ευσέβεια και τον σεβασμό τους προς τα ιερά. Γύρω από το χωριό υπάρχουν είτε παρεκκλήσια είτε ερείπια παρεκκλησιών τα οποία μαρτυρούν την ευσέβεια των κατοίκων.

Στο χωριό υπάρχει περιφερειακό Δημοτικό Σχολείο στο οποίο φοιτούν τόσο οι μαθητές των Κουκλιών όσο και μαθητές από το διπλανό χωριό Νικόκλεια. Επίσης εδρεύει αστυνομικός σταθμός, υγειονομικό κέντρο και κυβερνητικό φυτώριο. Στην πλατεία του χωριού υπάρχουν αρκετά καφενεία και ταβέρνες που προσφέρουν πλούσια φαγητά και διασκέδαση.

Η ραγδαία τουριστική και οικοδομική ανάπτυξη, τα αρχαιολογικά ευρήματα της περιοχής, η Πέτρα του Ρωμιού, ο μύθος της Αφροδίτης, η απλόχερη φυσική ομορφιά της περιοχής, ο μοναδικός συνδυασμός του βουνού με την καταγάλανη θάλασσα, δίδουν στο χωριό των Κουκλιών μια μοναδικότητα που δεν μπορείς να βρεις αλλού.